حال عُشاق اکثراً با گریه بهتر می‌شود            خوش به حال هر کسی که چشم او تر می‌شود
عمر من دارد به پایان می‌رسد اما خوشم            روزگارم با همین گریه به تو سر می‌شود

زنده باشیم و خدا روزی کند در روضه‌ها            گریۀ ما تا قیامت خرج معجر می‌شود
کاسه‌ای خالی به دستانم گرفتم در گذر            زینب کبری نگاهی گر کند زر می‌شود

کوه صبر است و خدا صبری به او داده مگو            صبر او گر سر بیاید صبحِ محشر می‌شود
دختر شیـر خـدا هم می‌شود شیـر خـدا            کافی است اخمی کند صد فتح خیبر می‌شود
این دم آخر تداعی می‌شود گودال سرخ            زینب کبری که دارد بی‌برادر می‌شود
التماسش کردم و گـفتم مرو، گفتم بمان            هر قدم که می‌روی جانم ز تن در می‌شود
گفتم آن پیـراهنت را در بیـاور از تنت            گفتم آخر بر سر آن پیروهن شر می‌شود
می‌روم از حال و گودال تو را می‌بینم و            پیش چشمم زیر و رو تا اینکه پیکر می‌شود
آن تن عریان لگد مال همه لشکـر شده            زیر سُـمِ مرکـبان افـتاده پـرپر می‌شود

پیکرش در ظل خورشید است و دارد می‌رود            خـواهـری راهی دیـدار برادر می‌شود